17-9-2017

Aanwezig: Friederike, Inge, Maria, Tineke, Marianne, Joke, Jacqueline, Marijke, Frans, Jurie, Koos, Anton, (deel), Hans S. (deel) en Hans F.

Een bijzondere wandeling werd het op deze 14e verjaardag van onze club, met (Karin niet meegerekend) een 14-tal mensen. Eerst een clubje van 6 of 7 bij de koffie met lekkers rond de gezellige tafel bij Joke, waar zich al gauw een boeiend gesprek ontwikkelde over het leven, politiek en onze markteconomie. Daarna riep Marianne, die ons die dag leidde, op ons gereed te maken voor de wandeling naar Karin’s happening voorbij het Museum in de 2e Weteringsdwarsstraat. Die wandeling mocht er om meerdere redenen zijn. Van 1 september tot 8 oktober is er toevallig op de door M. gekozen route een aparte expositie van abstracte kunst, diverse beelden van ook bekende kunstenaars. Georganiseerd door ARTZUID v.d. gemeente A’dam in de brede Minervalaan. Bij de meeste beelden werd even stil gestaan op onze wandeling met een kleine uitleg door Marianne. Boeiend was ook dat via de Nicolaas Maasstraat en de Quarkstraat we al gauw op het Museumplein kwamen, waar een prachtige sfeer was met orkestjes en een markt, waarvan het jammer was dat we er niet meer van konden ‘proeven’.      MENSELSOHN MET PASSIE GEZONGEN       Aangekomen ‘bij Karin’ verdronken we bijna in het grote aantal mensen, wat  behalve door ontmoeting – wezenlijk in het leven –  ruimschoots werd vergoed door: 1) prachtige foto’s aan de muur, 2) de mooie speech van Karin over de (on)duidelijkheden van de adellijke jong in Italië gestorven Russische Nina en/of idem van haar graf in Venetië, 3) de presentatie van het boek hierover door Karin’s Italiaanse vriend Claudio Fachinelli, die onderzoek deed naar ‘Nina’; een boek in het Nederlands, dus in en vertaling, waaraan Karin een grote bijdrage had (enkelen van ons kochten het boek), 4) bijzonder pianospel door een uit Rusland afkomstige moeder en dochter en 5) als verrassende toegift muziek van Mendelsohn (Am Flügel des Gesanges), onder pianobegeleiding en met passie gezongen door ons aller Friederike. Borrel en hapjes mochten er voorts ook zijn, zodat we blij en voldaan de terugtocht naar Joke begonnen, de meeste wandelend en sommige met de tram. Daar op de Wildeborch van Joke werden we weer op ’n weelderige ‘borrel’ vergast, dat het ‘niet meer stuk’ kon. Er wachtte ons echter nog iets feestelijk, nl een door Joke professioneel in elkaar gezet en verrukkelijk diner. De stemming was hoe dan ook erg goed en tevens harmonieus, met veel gelach, er werden zelfs ’n paar moppen verteld. Joke, Marianne en Karin allen heel erg bedankt en bovendien het mooie A’dam of jij ‘mooi A’dam’, het was weer ‘een feest door je straten en je museumplein te wandelen.  Fijn dat Anton er ook even bij was en jammer dat Joep en Robbert er wegens ongemakken niet konden zijn.  De volgende wandeling is 8 oktober, geleid door Marianne. Wie bied zich aan voor de wandeling in november? Koos, gelukkig weer opgeknapt, overweegt het. Of ook iemand anders?

PS Het is voor het eerst dat ik het al 14 jaar door me geschreven ‘Kort Verslag’ v.d. A’dams-Leidse Wandelclub (maandelijks en meest de 2e zondag vd maand) op m’n website zet. Een zekere Dorothy Witte, A’damse, journalisten en lid vd Kunstkring in A’dam, 3 of 4 jaar terug helaas aan kanker overleden, vroeg me om iets samen te organiseren. Ze zei: je bent een leuke man, zoals ik heb gemerkt in het bachelors’ gebied en ook nog wat filosofisch, je zult ook best leuke vrienden hebben zoals ook ik vriendinnen, zullen we iets samen doen elke maand. Het werd geen Filosofisch Cafe, zoals later nu in Leiden, maar een overigens florerende maandelijkse wandelclub,- ‘we denken te veel en bewegen te weinig’ – die ik nu zelfs een beetje mag leiden na Dorothy’s dood. Florerend in de zin dat er geen relaties ontstaan, maar het wandelen centraal stellen en een enorme band toch hebben, elkaar ook steeds als vrienden wat knuffelen bij de aanvang en het naar huis gaan. Iets v.d. moderne tijd denk ik. Weet niet waarom ik dat nu ook in m’n blog zet. Misschien om hen die dit lezen te laten zien dat we niet zo cynisch en negatief , laat staan depressief hoeven te zijn, maar dat deze club laat zien dat het leven mooi is. Lieve gr allen, Hans