Verleiding van de macht
Een VVD, CDA, D’66, GroenLinks-coalitie, waar men nu over onderhandelt, lijkt me op zich een goede optie. Voor een jonge partij als GroenLinks lijkt ‘t van belang a)‘regieringsfähig’ te worden en b) D’66 in die coalitie te versterken in de richting van groensociaal. En laat de PvdA zich svp de tijd gunnen om zich op zichzelf te herstellen.)Maar m’n thema in deze column is meer ‘t buitenland en begint met Trump in de VS. Na Obama zien we via of met hem als narcistisch overkomende president ‘extreem rechts’ aan de macht. Minder de ‘Tea-party’ als wel de buitenparlementaire beweging in de VS. Risicovol op meerdere terreinen. We zien het al via het willen blokkeren van inreisvisa voor mensen uit zeven islamitische landen. Risico ook, omdat Steven Bannon naast en als het ‘brein’ van Trump in staat is een autoritaire staat te gaan creëren. We moeten afwachten of het een drama wordt á la Nixon, dan wel of het gaat meevallen, mede door tegenstand van het congres of geweldloos en/of juridisch verzet van onderop. Meen echter wel dat dit een zaak is die ‘tegen zit’.
In Z.-Afrika is er voorts met president Zuma ook iets inzake de verleiding van de macht, let wel een opvolger van de grote Mandela. Het raakt me omdat ik m’n eerste onderzoek als antropoloog in Z.A. deed onder drie Tswana-stammen en m’n dissertatie over hen opdroeg aan een tweede held van het land nl. Beyers Naudé. Jammer dat Zuma dit alles bezoedelt met zijn laakbaar omgaan met macht en nu met zelfs een soort coup. Zijn termijn eindigt eind dit jaar en hem wacht behalve protest van onderop een rechtsgeding . Hopelijk wordt z’n corruptie ongedaan gemaakt en is wat in deze nu tegenvalt, tijdelijk. Wat tenslotte in hoge mate tegen zit, is de situatie in Turkije, nadat Erdogan of zijn AKPA in het parlement een 50+1 positie kreeg. Hoe hij daarna autocratisch opereert, de rechtstaat ter zijde schuift, sterk naar het islamisme neigt en als ‘een Stalin van voorheen’ journalisten, rechters, leraren en Koerden massaal ‘zuivert’ via ontslag en/of arrestatie. En hoe er voorts ook meer sprake is van de ‘lange arm’ van Turkije tot ver over de grenzen. Dit gebeurt alles mede door Erdogan’s onjuiste opvatting van democratie nl.: ‘het volk kiest, maar mag daarna geen kritiek uitoefenen op de staatsmacht en de heersende elite’. De laatste indien nodig aanklagen mag eigenlijk ook niet in zijn perceptie. (meer…)