escalatie door “moeder van m.o.-conflicten in 2017?

14-1-2017

 

Op 15 januari a.s. houdt de Franse regering een Conferentie over het M.O., daarmee pogend een internationaal plan voor vrede tussen Israël en Palestijnen door talloze landen te laten onderschrijven. Positief, maar of het effect zal hebben, is de vraag. De havikachtige, sluw opererende Netanyahu liet weten beslist niet te komen, zeggend, dat dit het ‘vredesproces ondermijnt’. Al jaren bewijst hij zo lippentaal aan een ‘twee-statenoplossing’. Maar geloofwaardig is dat niet, omdat hij tegelijk een pleitbezorger is van het joodse ‘nederzettingenbeleid’ in de Palestijnse gebieden, wat hij dit nu ineens tevens versnelt. En dat terwijl al in 1979 de VN, die in 1947 de zionisten een eigen gebied – het huidige Israël, dat zo in 1948 ontstond – toekenden, de joodse nederzettingen over de grens als volstrekt illegaal bestempelden.

 ‘Landjepik’

Dit vreemde ‘landjepik’, hoe subtiel soms ook, kon mede doorgaan door druk van de joodse en conservatief-christelijke lobby in de VS. Een impasse, waardoor velen zich langzaam afkeerden van hun inzet voor een Israëlisch-Palestijnse vrede. Voor mij gold dit ook ‘n beetje na jaren activiteit als voorzitter v.d. Werkgroep M.O. en lid van het Buiteland-beraad van GroenLinks, met ook diverse bezoeken aan of uitzendingen naar het conflictgebied. ‘k Kreeg in Israël ook vrienden als oud-generaal Peled, die eens als bekende Israëliër een ‘lijstduwerplaats’ innam op een Arabische partij.

Shalom/Sala’am

Zelf ook meer opererend als ‘verzoener’ schreef ik het boekje ‘Sjalom/Salam (Shalom/ Sala’am), Naar een rechtvaardige vrede en duurzame samenwerking in het Midden-Oosten’(1995). Tevens al gauw een beleidsnota van GroenLinks. Het is de reden dat ik rond de eeuwwisseling, na een uiteraard grondige fouillering, in de Knessed werd toegelaten om dit vredesboek in een Engelse vertaling te kunnen aanbieden aan Meretz, de groene counterpart – ‘n afscheiding van de toen vrij grote Arbeiderspartij – aldaar van GroenLinks. Kon bij toeval ook enkele Knessed-leden toen kort spreken, onder wie generaal Rabin, van wie n.a.v. de opkomende en toen krachtige en geweldloos opererende Intifada de gevleugelde woorden zijn: ‘Een leger kan wel een leger verslaan maar niet een geweldloos volk’. En ook burgemeester Olmert, toen nog geen premier, die me eerst aan de tand voelde, hoe als Dutchie te Knessed te zijn binnengekomen. Een mooie tijd, waarbij ik me ook een uitstapje naar Syrië herinner, waar toen nog niets te merken was van de latere Arabische Lente, maar ik minderheden, ook christenen, (tevergeefs) heb kunnen waarschuwen zich niet te vervreemden van de (verdrukte/beheerste) soenitische meerderheid.

Dubbelspel Netanyahu-bewind

Advertenties

 

synopsis medio 2016 verschenen boek

        05-01-2017

‘EEN KEIZER ZONDER KLEREN, Ken jeZelf, God als Kracht en het Dogma Voorbij’  (Uitg Aspect)

  ‘God een misvatting’, ‘religie zonder God,’ als nieuwe percepties en het ontstaan van een ‘atheïstische kerk’, lijken naast de huidige ‘leegloop der kerken’ en de groeiende postmoderne of Nieuwe Spiritualiteit, indicaties van een cultuuromslag, die gaande is. Samen met ook het proces van individualisering een omslag die positief kan zijn, maar tevens verwarring geeft, aldus Hans Feddema. In antropologische zin definieert hij religie als een ‘model om het Mysterie of de Oerbron te duiden en er ook contact mee te kunnen leggen’. Het sjamanisme was al zo’n vorm. Institutioneel kwamen vanaf de achtste eeuw voor Christus de religies op. Ook het monotheïsme in de vorm van jodendom, later christendom en de islam. Oorspronkelijk met als doel de mens te helpen bij de ‘religare’, d.w.z. ‘het terug-verbinden met God’. De tragiek is echter, dat het institutionele en de er al gauw mee gepaard gaande macht er de overhand kregen. En tevens strenge regelgeving en dogmatiek. Vele filosofen, ook zij die zoals Spinoza, Kierkegaard en Carl Gustav Jung vast bleven houden aan het bewustzijn van God, wezen dat af. Zelfs Kierkegaard, zo releveert de schrijver, noemde ‘de christelijke kerk een facade voor leegte, onzin, bedrog en een afgedwaald instituut, dat weinig meer met de visie van Christus te maken had’. Feddema onderzoekt, analyseert en zegt het milder. Maar hij meent hoe dan ook, dat de kerk zich in een identiteitscrisis bevindt.

 

boekpresentatie + lezing bij boekhandel kooyker

 24-10-16

Graag deel ik even met jullie, dat ik a.s. woensdag (26 oktober)  op verzoek van boekhandel Kooyker (Breestraat 89 Leiden) in hun pand een lezing houd vanaf 19.30 uur precies t.g.v. de presentatie van mijn net uitgekomen boek “Een Keizer Zonder Kleren, Ken Jezelf, het Mysterie als Kracht en het Dogma Voorbij”, uitgegeven door Aspekt. Tevens zal dan een eerste exemplaar worden aangeboden aan de bekende Ad Alblas, voorzitter van de Leidse Raad van Kerken en aan Lisette Thooft, mythosofe en schrijfster/ journaliste o.m. voor Happinez. De lezing gaat over een actueel thema dat raakvlakken heeft met de inhoud van het boek. En dat het Leids Nieuwsblad vorige week bondig formuleerde als ‘De Identiteits Crisis van de Kerk’ en dat ook zal gaan over de Cultuuromslag naar een Nieuw Denken die we vandaag constateren. En waarvan de leegloop der kerken een der symptomen lijkt/is. De entree is vrij. Reserveren kan via info@kooyker.nl. Leuk dat Kooyker dit doet. Het belooft, hoor ik, een boeiende bijeenkomst te worden.

 

is turkije bezig een tweede iran te worden?

 19-8-2016

En speelt tegenstelling ‘witte’ en ‘zwarte Turken’ dramatisch weer op?

Hebben Nederlanders moeite met een bevlogen beweging als de ‘Gülenisten’? Dit los van de vraag of de verdachtmakingen van Erdogan jegens hen wel of veeleer geen grond hebben? ‘Conservatief en modern tegelijk’, zo typeert collega Thijl Sunnier hen. Tevens terecht opmerkend – en zo de jegens hen hardnekkige vooroordelen weerleggend -, dat zij ondanks hun veelal ‘hoge posities’ in de maatschappij …‘niet uit zijn op machtsovername’ (NRC 2-8). Dat laatste, dus dat Gülenisten daar wel op uit zijn, is al een tijd helaas het ‘oordeel’ in Turkije. Ook van president Erdogan, die dat al meteen schreeuwerig uitte tijdens de vreemde en ook voor het regime wat verdachte juli-putsch, waarvan hij hen meteen tot zondebok maakte. Of in de woorden van vice-premier Simsek, dat we met deze groep te maken zouden hebben met ‘terroristen, die de staat hebben geïnfiltreerd’ (Het Parool, 30-7). De ironie is, dat Robert Amsterdam uit de VS, binnenkort als advocaat namens de Turkse regering naar Europa en als eerste naar Nederland komend – en dat via de NRC aankondigend met ‘Ik kom er aan’- , ook spreekt van ‘infiltratie in de staat’ buiten Turkije. De Gülenisten, die hij wil gaan ‘onderzoeken naar strafbare feiten’, zouden volgens hem ‘in hoge mate in de Nederlandse politieke overheid zijn geïnfiltreerd’ (NRC 1-8-16). Je zou bijna in lachen uitbarsten, ware het niet dat dit bizarre gedoe zulke ernstige gevolgen heeft en honderden eerzame burgers zonder rechtsgeding gearresteerd en soms gemarteld doet worden. In elk geval brodeloos gemaakt, ook omdat talloze universiteiten en scholen per decreet worden gesloten. Is ‘zuivering’ iets normaals in het M.O.? Het gebeurde tevens in 1979 bij het ontstaan van het islamisme (sic) in Iran, toen ook vele (hoog)leraren, rechters en openbare aanklagers werden ontslagen. Zo’n rücksichtsloze ‘zuivering’ zonder (hard) bewijs gaat ook nog gepaard met een opgeheven vingertje naar het Westen, als of omdat we dat niet (willen) begrijpen. Cavusoghu, de Turkse minister van BZ meent ons in een Nieuwsuur-interview daarom zelfs ‘anti-Turkse sentimenten’ te kunnen verwijten. Het gaat bij ‘zuivering om een groep en steeds met het argument dat die iets vreselijks zou hebben gedaan. Zelfs het slachtoffersentiment, als zou men (wie?) Erdogan hebben willen doden, terwijl een militaire helikopter in dat geval het hotel, waarin hij verbleef gemakkelijk geheel had kunnen vernietigen, wordt door hem van stapel gehaald. Koerden, ‘kemalisten’, ‘seculieren’, alevieten e.a. fungeerden zo in Turkije vaak als zondebok. Nu is in de woorden van vicepremier Simsek ‘alles gericht op het totaal uitroeien van het Gülen-netwerk’ (Parool 30-7). Dit nu in naam van de democratie, ook al is of moet ik zeggen: terwijl het Europees verdrag tot bescherming van de mens( EVRM) buiten werking is gesteld. Verdachtmakingen uiten zijn daardoor ongeloofwaardig. Op 18 augustus beschuldigt Erdogan nu ‘aanhangers van Gulen er van ook een rol te hebben gespeeld bij de aan de Koerdische PKK toegeschreven bomaanslagen in Oost-Turkije.’ En dat terwijl een ieder weet, dat Gülen juist een vreedzame oplossing bepleit voor het recht van de Koerden. De piloot die de Russische straaljager een tijd terug neerschoot was ook een Gulenist. Het toont dat Erdogan een macaber spel aan het spelen is om zijn islamistische ‘coup’ tot een succes te maken, ten koste van vele tienduizenden onschuldigen.

 

massaal ‘zuiveren’ vorm van ‘doden’

18-8-2016

Het gaat IS-jihadisten er alleen maar om ons met hun geweld angst aan te jagen en zo de al geringe tolerantie v.h. Westen jegens moslims geheel te doen verdwijnen. Socioloog Shervin Nekuee stelt dat. Deels terecht denk ik. Bij ons zagen we voorheen zoiets ook bij de R.A.F, nl met geweld veel geweld uitlokken. De IS beoogt nu tevens islamitische jongeren, die in onze samenleving maar geen idealisme vinden, richting het M.O. te doen gaan. Als dit alles bij ons ook nog valt in een bedje van sluimerende onvrede, is ‘jihadisme’ te meer een reden, dat we als westerse mensen verstijven in onze eeuwenoude animositeit met de islam, zodat we ook nauwelijks solidariteit kunnen opbrengen voor slachtoffers daarvan. Zoals niet voor de nu in Turkije via een heksenjacht en massale ‘zuivering’ vervolgde en uit plattelands-emancipatie voortgekomen soefiachtige idealisten, nl de op dienst (hizmet) en dialoog gerichte Gülenisten, (mild islamitisch en net als de vrijzinnige Alevieten minder sterk gericht op de moskee). Terwijl ik aan het schrijven ben, liet het journaal op de straten van Istanbul een miljoen door Erdogan opgetrommelde demonstranten zien. Ze konden moeilijk thuis blijven. Niet alleen omdat ‘verklikkers’ je anders aangeven, maar ook om Erdogan gelijk te geven in zijn vijandbeeld, dus in z’n verdachtmakingen jegens de ‘zwarte’ (= ‘plattelands’) Turken als geproclameerde en dus ‘officiële’ (en dan helaas door velen geloofde) ‘zondebok’. Aan wie ook nog heel ongeloofwaardig door Erdogan op 18-8 mede de schuld wordt gegeven voor de PKK-aanslag in O. Turkije. Een ‘zondebok’, waarvan dan niet een enkeling, maar duizenden worden ‘gezuiverd’.  

 

filosofisch café 1-5-16 met o.a. Gerrit Teule

1-5-2016

openingscolumn + kort verslag

Zijn we in deze moderne (Cartesiaanse) tijd het contact met onszelf en het universum kwijt? Of zijn we zonder te weten wie we echt zijn, veeleer niet onszelf kwijt geraakt, waardoor onder de blanke middenklasse in de VS nu de levensverwachting lijkt af te nemen? Is nihilisme zoals Nietzsche meende te voorzien de ziekte van deze tijd? Of is dat zoals Sloterdijk wel benadrukt veeleer het cynisme, inclusief de energie van soms subtiel haat zaaien dan wel het testen van de erg lange tenen van machthebbers. Machthebbers, die door hun macht eigenlijk zoveel zelfvertrouwen zouden kunnen hebben, dat ze lachend kennis nemen van de kritiek van onderop?   Zoals een ware filosoof zonder politieke macht enerzijds echt gelooft in zijn ideeën en percepties, zeker in de Nacht of Maand van de Filosofie, maar die aan het eind van de dag ook in staat is er wat om te lachen, wetend dat mildheid een betere sleutel lijkt dan fanatisme in het leven.  En ook dat zelfkennis van belang is en het daarom goed is onze diepgewortelde overtuigingen continue te herzien.

    Vernieuwing, lente, waaronder ook Arabische lente, spiritualiteit/bewustwording, naar binnen gaan,  maar ook cynisme, geweldsenergie, populisme of fundamentalisme en andere vormen van terugslag of backlash, dat alles zien we nu en dat alles hoort bij een tijd van grote verandering, een tijd waarin de wereld één wordt. Krishnamurti zei ooit anticiperend : ‘Wij zijn de wereld, wi

 

column filos. café leiden 3-4-16 met Tjeu van den Berk

3-4-16

Allen weer hartelijk welkom, speciaal Tjeu van den Berk, die ik strak nog wat nader introduceer. Beetje actueel filosoferen over ‘Brussel’, Syrië, vluchtelingencrisis of de deal met Turkije dan wel een omstreden referendum, kan dat wel? Het in een dagblad afgedrukte Manifest van 30 maart van filosofe Marli Huijer en ethicus Martin van Hees, dat 182 mensen en ook veel filosofen achter zich kreeg, en dat pleitte voor ‘meer gastvrijheid voor vluchtelingen’, geeft de indruk van wel. Maar het kreeg ook kritiek, tevens het argument, dat gastvrijheid ‘eigen belang’ is, want ons ‘meer welvaart’ en vrede brengt. Voor filosofe Maria Janssens was dat zelfs een reden om het niet te tekenen. Zo heeft de vluchtelingen-deal met Turkije m.i. ook een stuk eigenbelang, nl. dat het nu zo is het argument meer geordend gebeurt of dat een grote stroom tegelijk ‘toestanden’ geeft. Terwijl een keerzijde v.d. Turkije-deal is, dat de vluchtelingen in Griekenland nu in de problemen zitten en we hopen dat Turkije die deal niet schendt.

            Signaleren en/of situaties schetsen

Hoe dan ook, als je zulks filosofisch bekijkt, kom je al gauw op het terrein van ethiek en/of politiek. Vooral dat laatste geldt ook, als je het debat over ‘Brussel’ zoals nu bijna beperkt tot het al of niet falen van de veiligheidsdiensten. Niet dat filosofen het nooit over politiek mogen hebben, maar het voorschrijven van beleid is niet direct hun ‘pakkie-an’. Filosofie is een geesteswetenschap, die de empirie bekijkt en onderzoekt, er zelf deel van uit makend, zoals een wetenschapper de mens onderzoekt, terwijl hij zelf ook een mens is. Signaleren en/of situaties schetsen ja ook wel eens een ideaal stellen, lijkt hoe dan ook meer op de weg van een filosoof te liggen dan een gedrag voorschrijven. Hij kan zo gaan filosoferen over de achtergronden van de aanslag in Brussel, zoals, of daar ook emoties van wraak en haat een rol speelden dan wel meer elementen van een religieuze ideologie, bijv. het wat omstreden salafisme, maar hij zal geen pleidooi gaan houden voor nog meer westerse luchtbombardementen dan nu al gebeurt op delen van Syrië en Irak, waar IS de scepter zwaait. Natuurlijk kan een filosoof zo inzake het jl. referendum van 8 april de vraag in het midden brengen of de EU-onderhandelaars wel genoeg rekening hielden met het feit dat Oekraïne lang deel was van de Sovjet-Unie en dat in Rusland er breed een angst heerst te worden geïsoleerd, maar hij zal zich niet uitspreken tegen of voor het verdrag van de EU met Oekraïne. Ook al lijkt dit een vrij ongevaarlijk compromis, nu steeds duidelijker wordt, dat Europa nog beslist geen toetreding van dat land tot de EU wil.

      Hoe meer afgestemd zijn en/of in verbinding leven?